αυτόφωρο

Α. χαρακτηρίζεται ένα έγκλημα όταν «είναι εν τω πράττεσθαι ή διεπράχθη προσφάτως», όταν δηλαδή γίνεται αντιληπτό κατά την εκτέλεσή του ή αργότερα, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το α. έγκλημα ενέχει μεγάλη σπουδαιότητα και από την άποψη του συνταγματικού δικαίου και από ποινική άποψη. Ενώ γενικά δεν επιτρέπεται σύλληψη ενός προσώπου χωρίς ένταλμα, επιτρέπεται η χωρίς ένταλμα σύλληψη αυτού που διαπράττει το α. έγκλημα· επειδή όμως αυτό εγκυμονεί κινδύνους για την προσωπική ασφάλεια του ατόμου, το σύνταγμα (1975, άρθρο 6) επιτάσσει την προσαγωγή αυτού που συλλαμβάνεται στον αρμόδιο ανακριτή σε προθεσμία 24 ωρών, η οποία παρατείνεται κατά τον αναγκαίο για τη μεταφορά χρόνο, και δίνεται νέα προθεσμία 3 ημερών (με δυνατή παρέκταση άλλων 2 ημερών) στον ανακριτή να τον απολύσει ή να εκδώσει εναντίον του ένταλμα προφυλάκισης, διαφορετικά αυτός που συλλαμβάνεται απολύεται υποχρεωτικά. Τα όργανα του κράτους που θα παρέβαιναν αυτούς τους ορισμούς υπέχουν ποινική και αστική ευθύνη. Με τους παραπάνω συνταγματικούς περιορισμούς, οι ανακριτικοί υπάλληλοι και τα αστυνομικά γενικά όργανα έχουν την υποχρέωση και οι ιδιώτες έχουν το δικαίωμα να συλλαμβάνουν αυτόν που διέπραξε το αδίκημα. Η διαδικασία των α. εφαρμόζεται μόνο στα πλημμελήματα. Η διαδικασία των α. εγκλημάτων εφαρμόζεται και όταν ο δράστης α. εγκλήματος δεν έχει ορισμένη κατοικία μέσα στο κράτος ή αν πρόκειται για οπωσδήποτε κρατούμενο και το μη α. αδίκημα διαπράχτηκε στον τόπο όπου κρατείται.